1987
sayfa:3
bugün
insani ihtiyaçlarımı gidermek için,
bir telefon almalıyım eve,
bir de yeni kapı sesi,
kanarya nağmelerinde.
bugün,
solgun ve muzdarip çiçeklere inat,
şöyle plastiğinden,
birkaç gül,
birkaç karanfil ısmarlamalıyım.
bugün,
bir bitpazarı kalabalığına,
bir kahvehane gürültüsüne,
ve ajanslara,
karışmalıyım.
olmamalı hayatımda,
ne sağılmış birkaç duygu,
yaşadığım mısralardan.
ne de bırakılmış bir tebessüm,
bulutlara ve dağlara,
ve denizlere doğru.
bugün,
takınıp plastik burnumu,
plastik çiçeklerimi,
koklamalıyım.