|
ibrahim zeyd gerçek
sayfa:12
|
|
|
gözleri martıların
leyleklerin kanatlarına yükledim
türkümüzü
motorlu kuşların bir türlü ulaştıramadığını
ulaştırsın diye
gece gözlü
kardeşlerime
güneşe yükledim sevgimizi
uğrasında kardeşlerime
sürsün tenlerine diye
sürerler mi
acaba
yaralarına merhem diye
söyle arkadaşım
neden mavi
gözleri martıların
denizden yüklediğiniz umudu
birazda bize getirin
siyah mürekkebi aktığında gözlerimin
gözlerimiz bir zeytin ağacı
mavi olmasa da gözlerimiz
gözlerimiz zeytin karası
bakır bir tepsi içinde sunulan acıları
yüklenip çıktığımız da
bölünmese de ay ikiye
yıldızların bizimle yürüyeceğine
ve mezar taşlarının bizi selamlayacağına
ve güneşin emip bizi
buğdayı sarartacağına
eminim
onlar ekti
bize düşer sarartmak
ey ana rahmindeki
onu ekmek yapıp
bütün açlara
gönüllere ve ruhlara
yeniden sunmalı
|
|